వీడుకోలే వేదికయినా....

నిన్ను ఇంట్లో నుండి సాగనంపేటప్పుడు అనుకోలేదు
నీ దూరం నన్నింతగా బాధిస్తుందని
ఒకటా రెండా 18 సంవత్సరాలు
మాతో కలిసి మెలిసి వున్నావు
మాలో ఒకరివై పోయావు.
నిన్నెంత ప్రాణంగా చూసుకున్నాను
అందుకేనేమో నాకు ఇంత బాధ
నేను తప్ప ఇంకెవరు నీ మీద చేయి వేయకూడదనుకునేదాన్ని
ఎవరైనా నీ మీద చేయి వేస్తే
నా ప్రాణం పోయినట్లుండేది
వాళ్ల చేతులు ఎలా ఉన్నాయో
అవి అంటుకుని నువ్వెక్కడ మాసిపోతావో అని నా ప్రాణం కొట్టుకునేది
నీ మీద సర్వం సర్వాధికారం నాదే అనుకునేదాన్ని
నీ మీద ఈగ కూడ వాలనిచ్చేదాన్ని కాదు
నువ్వు కూడా నాతో అంతే విశ్వాసంగా వున్నావు.
నీ మీద ఎంత భారం వేసినా ఎప్పుడూ పన్నెత్తు మాట అనలేదు
ఓపికగా భరించావు
అలాంటి నిన్ను నేనెలా దూరం చేసుకున్నాను!
నేనెళ్లిపోతాను అని నువ్వెప్పుడూ అనలేదు
నేనే నీకు వయస్సు అయిపోయిందని
మా భారం మోయలేకపోతున్నావని
మాకు సరిగా సేవలు చేయలేకపోతున్నావని
నిన్ను నిర్థాక్షిణ్యంగా మెడ పట్టుకు గెంటేసాను
ఎంత కఠినాత్మురాలినో కదూ!
ఇప్పటికీ కళ్లముందు నువ్వే మెదులుతున్నావు
పచ్చటి నీ రూపు...చల్లటి నీ మనస్సు...
ఇప్పుడెక్కడున్నావో!
ఏ శిధిలాల క్రింద మగ్గిపోతున్నావో!

******************************************************************************

ఏంటో 18 సంవత్సరాలు మా ఇంట్లో మాతో పాటు సహజీవనం చేసిన మా ఐసు పెట్టెని (ఫ్రిజ్జు) ఆ మధ్య ఇంకో ఐసుపెట్టెతో మార్పిడి పథకం కింద సాగనంపి ఓ వారం రోజులు పడ్డ దిగులులో నుండి వెలువడ్డ ఓ చిన్నపాటి ఆవేదన. ప్రాణం లేని వస్తువులే అయినా కొన్నిటితో చిక్కటి అనుబంధాలు పెనవేసుకుంటాం. అవి దూరం అయినప్పుడు ఏదో సర్వం కోల్పోయినట్టుగా ఉంటుంది.