పరుగాపక పయనించవె తలపుల నావ.... కెరటాలకు తలవంచితె తరగదు త్రోవ

August 17, 2009

ఓ వర్షాకాలం సాయంత్రం



ఈ నగరానికి దూరంగా .....మా ఊరికి దగ్గరగా
ఓ వర్షాకాలం సాయంత్రం
హోరు వాన.......చుట్టూ నీటితో నిండిన పొలాలు...
కనుచూపుమేరా పొలాలు.....చుట్టూ నీరే తప్ప ఇంకో ప్రాణి కన్పించని ప్రదేశం..
అక్కడక్కడా ఆ నీటిలోనుండి తొంగి చూస్తున్న అప్పుడే నాటిన చిన్ని చిన్ని వరి మొలకలు
ఆ పొలాల మధ్యనుండి ఓ తారు రోడ్డు
ఆ రోడ్డు మీద 80-90 కిలోమీటర్ల స్పీడులో వెళ్లే కారులో నేను
రోడ్డుకి ఇరువైపులా వర్షపు లయకు తాళం వేస్తూ తలలూపుతున్న చెట్లు
రోడ్డు మీద సుడులుగా ప్రవహించే నీరు.....కారు వేగానికి ఆ నీరంతా ఎగసి కారుని ముంచేస్తుంటే...
ఓహ్.. ఆ అనుభవం మాటల్లో వర్ణించలేనిది.

మొన్న రెండు రోజుల వర్షం రైతులకి ఎంతటి ఊరటను ఇచ్చిందో నాకు అంతకు రెట్టింపు అనుభూతిని మిగిల్చింది. మన ఇంటి బాల్కనీలోనో, కిటికీ పక్కనో కూర్చుని ఏ మిరపకాయ బజ్జీలో పకోడీలో తింటూ వర్షాన్ని చూస్తూ... వింటూ అనుభవించవచ్చు....వర్షంలో తడుస్తూ అనుభవించవచ్చు.....దేని అనుభూతి దానిదే....కానీ పంటపొలాల మీద ప్రకృతితో పాటు ఉంటూ వర్షాన్ని అనుభవించటం ఉందే అది మాటలలో వర్ణించలేనిది.

ఇంతకుముందు చాలాసార్లు అనుకునో అనుకోకుండానో వర్షంలో తడిచాను, వర్షాన్ని అనుభవించాను.  చిన్నప్పుడు  బడినుండి కావాలని తడుస్తూ ఇంటికొచ్చిన రోజులున్నాయి. ఊటీలో, కొడైకెనాల్‌లో వర్షంలో తడుస్తూ తిరుగాడిన అనుభూతులున్నాయి, కానీ ఆ అనుభూతులన్నిటినీ మించిన అనుభూతి మొన్నటి సాయంత్రం వర్షంలో కాకుమాను నుండి మా ఊరు చేసిన ప్రయాణం. ఈ జన్మకిది చాలు అనిపించేంతటి అనుభూతి. అసలు ఒక్క రోజులో ఎంత మార్పో. ముందు రోజు చూసిన పొలాలేనా ఇవి అనిపించేంతటి మార్పు.

ఆగష్టు 14, 2009  శుక్రవారం సాయంత్రం హైదరాబాదు నుండి గుంటూరు ప్రయాణం.
దారి పొడవునా ఈ  పాటికి సగం నాట్లు అయిపోయి పచ్చపచ్చగా కళకళలాడాల్సిన పొలాలు బీట్లువారి ఎండిపోయిన గొంతులతో ఓ వాన చుక్క కోసం చకోరపక్షిలా ఆశగా ఎదురుచూస్తున్నాయి. ముందురోజు నాలుగు చినుకులు పడ్డా అవి పొలాలు గొంతులు తడుపుకోవాటానికి కూడా  సరిపోయినట్లు లేవు. మధ్యలో నల్లగొండ దగ్గర అడుగంటా ఎండిపోయిన కృష్ణమ్మని చూస్తే రైతన్నకి ఎన్నాళ్లీ వెతలు అన్న దిగులు. చేతిలో పుస్తకం ఉన్నా కళ్ళు అక్షరాల వెంట పరుగు తీయటం మానేసి బయట పొలాల వెంట పరుగుతీసాయి.

సాయంత్రం ఆరు అయ్యేటప్పటికి ఒక్కసారిగా చల్లపడ్డ వాతావరణం...సత్తెనపల్లి చేరుతూ ఉండగా టప్..టప్ మని చేతిమీద ఓ రెండు చినుకులు....చినుకులా రాలి....నదులుగా సాగి....వరదలై పోయి....అని పాడుకుంటుండగా గుంటూరు వచ్చేసింది..అప్పటికి సన్నటి జల్లుగా మారిన వాన రాత్రి పదయ్యేటప్పటికి జోరందుకుంది. ఆ రాత్రి పంటచేలు కరువుతీరా కడుపు నిండా నీళ్లు తాగాయి.

ఆగష్టు 15, 2009  శనివారం ఉదయం గుంటూరు నుండి కాకుమాను ప్రయాణం.

ఆకాశం నిర్మలంగా ప్రశాంతంగా ఉంది. ఓ భారీ వర్షం పడి వెలిసాక ఆకాశాన్ని చూస్తే నాకెప్పుడూ ఆశ్చర్యమే. . దీన్లోనుండేనా ఇప్పటిదాకా  ఇన్ని నీళ్లు వర్షించింది అనిపిస్తుంది. ఏమీ తెలియని నంగనాచిలా ఎంత మౌనంగా ఉంటుందో!

రాత్రిపడ్డ వానతో దాహం తీర్చుకున్న పొలాల్ని చూస్తే నిన్నటికి ఈ రోజుకి ఎంత తేడా అనిపించింది! నీటితో కళకళలాడుతున్న పొలాలు. ఆ పొలాల్లో బురద నేను సిద్దం ఇక మీ ఇష్టం నాట్లు వేసుకోండంటూ తళతళలాడుతూ మెరిసిపోతూ మురిపిస్తుంది .


శనివారం మధ్యాహ్నం నుండి మళ్లీ భారీ వర్షం.  ఆ వర్షం లోనే కాకుమాను నుండి మా ఊరు ప్రయాణం.  మధ్యలో రేటూరు నుండి గోపాపురం వరకు చేలమధ్య నుండి రోడ్డు వెళ్తుంది.  ఆ జోరు వానలో  నిండా మునిగిన పొలాల మధ్య రయ్యిన కారులో వెళ్తుంటే ఎంత అద్భుతం అనిపించిందో! మాటలకందని అనుభూతి అది!



పాలు తాగే పసివాడు బొజ్జ నిండాక పాలు నోట్లోనుండి ఊసేస్తూ చిలిపిగా నవ్వుతూ ఉంటాడు, అచ్చంగా అలానే అనిపించింది ఆ నిమిషంలో నీట మునిగిన పొలాలని చూస్తుంటే!


ఏదేమైనా బీటలు వారిన పొలాల్ని, ఎండిపోతున్న నారుమడుల్ని చూసుకుని గుండెల్లో బాధని కళ్లల్లో నిలుపుకుని వర్షం కోసం ఆర్తిగా ఎదురు చూస్తున్న రైతులకి కాస్తంత ఊరట ఈ వర్షాలు. ముమ్మరంగా నాట్లు మొదలయ్యాయి.  ఆ వర్షంలో తడుస్తూనే ఒక పక్క నారు పీకేవాళ్లు, ఇంకొక పక్క నాటు వేసేవాళ్లు,  పల్లెల హడావుడీ అంతా పొలాల పైనే ఉంది. నాట్లు వేసేటప్పుడు పొలాల్లో నారు కట్టలు ఎలా విసిరి వేస్తారో ఎప్పుడైనా చూసారా? నిజంగా అది ఒక కళ! 



గృహప్రవేశాలు, పెళ్లిళ్లు.... ఈ శుభకార్యాల హడావిడీ ఒకవైపు, నాట్ల హడావిడీ ఇంకొక వైపు.  వర్షాల  మూలాన ఈ శుభకార్యాలకి ఆటంకం అని ఎవరూ విసుక్కోలేదు. అమ్మయ్య ఇన్నాళ్టికి ఓ మంచి వర్షం పడింది ఇక నాట్లు మొదలుపెట్టవచ్చు అని అందరూ ఆనందించేవాళ్లే.
  
ఏరువాక సాగారోరన్నో చిన్నన్నా

Read more...

July 28, 2009

మా ముగ్గురు రామూలు-1

మా చిన్నప్పుడు మా అమ్మమ్మ వాళ్లింట్లో ఓ పెద్ద కుక్క ఉండేది.  అది మామూలు కుక్కే కాని ఎత్తుగా భీకరంగా ఓ చిన్న సైజు సింహంలా చూట్టానికే భయం వేసేది.  వీధి వాకిట్లో పడుకుని ఎవర్నీ వాళ్లింటి వైపు కన్నెత్తి కూడా చూడనిచ్చేది కాదు.  దానికి పేరేం ఉండేది కాదు...పిలవాలంటే చాయ్, ఇజ్జూ అంతే :). నాకు దాన్ని చూసినప్పుడల్లా ఇంట్లో పెంచుకునే కుక్కలంటే బుల్లిగా ముద్దుగా అందంగా ఉండాలి కాని ఇదేం కుక్క దెయ్యంలా అనుకునేదాన్ని. పెంచుకుంటే అసలు బొచ్చు కుక్కల్నే పెంచుకోవాలి అనుకునేదాన్ని.

మా ఒకటో రాము
నేను ఏడో తరగతిలో ఉన్నప్పుడు అనుకుంటాను మా చుట్టాల బొచ్చు కుక్కకి (పమేరియన్) పిల్లలు పుడితే ఒకదాన్ని తెచ్చుకున్నాం. అది తెల్లటి తెలుపులో ముద్దుగా బొద్దుగా ఉండేది. దానికి మా నాయనమ్మ రాము అని పేరు పెట్టేసింది.  అప్పట్లో పొట్టేలు పున్నమ్మ సినిమాలో శ్రీప్రియ ఎంత ఫేమస్సో అందులో పొట్టేలు కూడా అంతే ఫేమస్సు.  మా నాయనమ్మ ఆ సినిమాకి... ఆ పొట్టేలుకి వీరాభిమాని .....అందుకే ఆ పేరన్నమాట! మా ఊరిలో మొదటి బొచ్చు కుక్క పిల్ల మాకే అన్న గర్వం కూడా ఉండేది మాకు!!ఇలాంటి మొదట్లు మాకు చాలానే ఉన్నాయి మరి!!!

మా ముగ్గురితో పాటు అది కూడా ఒక పిల్లలానే ఉండేది.  మాతో పాటు ఇల్లంతా పరుగులు పెట్టేది.  మా మంచాల మీదే పడుకునేది. మేము పక్కనుంటే బయటి కుక్కల మీదకి వీరావేశంతో వెళ్లేది....కయ్యానికి కాలు దువ్వేది.....మేము లేకపోతే పిల్లిలా తోక ముడుచుకుని వెనక్కి వచ్చేసేది. మా అక్కాయితో మరీ అనుబంధం ఎక్కువ దానికి. తను కాలేజినుండి వచ్చే టైముకి గేటులో కాపలా కాసేది. తరువాత తనకి పెళ్లయి బాబు పుట్టాక వాడిని ఎవరినీ అంటుకోనిచ్చేది కాదు....... మా బావ గారిని కూడా!! ఒక్క మా నాన్నంటేనే కాస్త భయపడేది. అప్పట్లో మా నాన్నకి బైకు ఉండేది.  ఊరి పొలిమేరలో  బైకు మోత వినగానె  గప్‌చుప్‌గా తన గొలుసు దగ్గరకి వెళ్లిపోయి పడుకునేది. దానికి లైఫ్‌బాయ్ సబ్బుతో స్నానం చేయించి చక్కగా దువ్వేవాళ్లం.  ఆ స్నానం చేయించిన రోజు మా ఇల్లు వళ్లు అంతా దాని జుట్టు మయంగా ఉండేది. మేము గోరింటాకు పెట్టుకుంటే దానికి కూడా నుదిటి మీద బొట్టులా పెట్టేవాళ్లం, తెల్లటి తెలుపు మీద ఆ గోరింటాకు భలే ఉండేది.  చెప్పాలంటే దాని కబుర్లు చాలానే ఉన్నాయి!

అలా దాంతో మా సహవాసం 11 సంవత్సరాలు సాగింది.  వయస్సు మీద పడి ఓ రోజు నేను లేకుండా చూసి మరీ కన్ను మూసింది.  మా నాన్న  మా అక్కాయి ఎన్ని రోజులు దాని మీద బెంగెట్టేసుకున్నారో! దాంతో ఓ నాలుగయిదు సంవత్సరాలు మళ్లా ఎవరం కుక్కను పెంచే  ఊసెత్తలేదు.  కుక్కలని పెంచటం అలవాటయ్యాక మనస్సు ఊరుకోదనుకుంటాను....

మా రెండో రాము
మా మొదటి రాము పోయిన ఓ నాలుగయిదేళ్లకి రెండో రాము వచ్చింది మా ఇంటికి. ఇది కూడా మా మొదటి రామూ వాళ్లింటినుండే వచ్చింది ..అంటే ఇది దానికి మనవడో ముదిమనవడో అన్నమాట!! అప్పుడు మా పాప పొట్టలో ఉంది. ఈ రెండో రాము బుల్లిగా భలే ముద్దుగా ఉండేది.....నాకు బాగా కాలక్షేపంగా ఉండేది దానితో.  మాకు ఇల్లు చావిడి అన్నీ కలిసే ఉంటాయి.  అప్పట్లో చావిడి నిండా గొడ్లు, వాములు, పెంట పోగు....... ఆ వాములు... పెంట పోగు నిండా ఎలుకలు, ఆ ఎలుకలు అక్కడనుండి ఇంట్లోకి వచ్చి మా అమ్మని నిద్రపోనిచ్చేవి కావు.  వాటిని నిర్మూలించటానికని మా అమ్మ ఏవేవో చేసేది. ఇంట్లో ఎలుకల బోనులు, కొన్నాళ్లకి ఎలుకలు తెలివి మీరి ఆ బోనుల్లో పడటం లేదని ఎలుకలాళ్లతో బోనులు పెట్టించేది......అవి కాక రాత్రిపూట వాముల్లో అక్కడక్కడా ఎలుకల మందు పెట్టించేది.

అప్పటికి మా రెండో  రాముకి రెండు మూడు నెలల కన్నా వయస్సు ఉండి ఉండదు.  రోజూ రాత్రి పూట పాలు తాగాక దొడ్ది మీద కాసేపు తిరిగి వచ్చేది.  ఆ రోజు కూడా అలానే తిరిగి వచ్చి నా మంచం పక్కన పడుకున్నది ఇక లేవలేదు.  మాకేం అర్థం కాలేదు అలా అకస్మాత్తుగా ఎలా చనిపోయిందా అని! ఆ రోజు సాయంత్రం పనబ్బాయి మా అమ్మ దగ్గరకి వచ్చి అక్కాయ్ వామిలో రెండు ఎలుకలు చచ్చిపోయి ఉన్నాయి అనగానే మా అమ్మకి అప్పుడు తట్టింది రాత్రి మా రామూ తిరుగుతూ వెళ్లి వామిలో పెట్టిన ఎలుకల మందు తిని ఉంటుంది అని.......ఇక మా అమ్మకి కాసేపు నోట మాట రాలేదు.  నాకయితే కొన్నాళ్లు రాత్రి పూట నిద్ర పట్టేది కాదు...... నా మంచం పక్కన అమాయకంగా నిద్రపోతున్న మా రామూనే కళ్ల ముందు మెదిలేది. దానితో ఎక్కువ రోజులు అనుబంధం లేకపోయినా మా మొదటి రాము చనిపోయినప్పటికన్నా ఇది చనిపోయినప్పుడు ఎక్కువ బాధేసింది.

రానారె గారి టపా చదివాక మా రెండో రాము గుర్తుకొచ్చి ఎక్కడో మనస్సు పొరల్లోని గాయం  రేగింది......

మా మూడో రాము గురించి మరెప్పుడైనా............

Read more...

July 16, 2009

పుస్తక ప్రచురణ

వెబ్‌లో పుస్తక ప్రచురణ గురించి పుస్తకంలో నా వ్యాసం.

Read more...

statcounter

  © Blogger template Coozie by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP