తల్లిదండ్రులకి పరీక్షాకాలం

ప్రస్తుతం చిన్న పిల్లల తల్లిదండ్రులకి పరీక్షాకాలం. స్కూల్సులో ఎడ్మిషన్స్ మొదలయ్యాయి, దానితో తల్లిదండ్రులకి కష్టకాలం మొదలయ్యింది. ఇంకొద్ది రోజులు పోతే పిల్లల్ని స్కూలులో జాయిన్ చేయటం కన్నా చంద్రమండలం మీదకి వెళ్ళి రావటం తేలికగా ఉంటుందేమో!!!

ఈ రోజులలో పిల్లలు పుట్టక ముందే వాళ్ళని స్కూలులో చేర్చటం గురించి ఆలోచించాల్సి వస్తుంది. కొన్ని స్కూల్సులో మూడు సంవత్సరాల ముందే పేరు నమోదు చేసుకోవాలి, దానికి తోడు రికమండేషన్సు. ఫిబ్రవరి, మార్చి నెలలు తల్లిదండ్రులకి పెద్ద పరీక్షాకాలం. ముందు ఏ స్కూల్లో చేర్చాలా అన్నది ఓ పెద్ద ప్రశ్న. స్కూలు ఎంపిక చేసుకున్నాక ఆ స్కూలుకి వెళ్ళి విచారణ పత్రం ఒకటి నింపి ఇవ్వాలి. ఆ తరువాత వాళ్ళు చెప్పిన రోజు వెళ్ళి గంటలు గంటలు నిలబడి అప్లికేషన్ ఫారం తెచ్చుకోవాలి (వెల కనీసం 500 రూపాయలు మాత్రమే), అది పూర్తి చేసి వాళ్ళు చెప్పిన రోజుకి తిరిగి ఇవ్వాలి. తరువాత ఒక రోజు పిలుపు లేఖ (కాల్ లెటరు) వస్తుంది, పలనా రోజు పలానా సమయానికి ఇంటర్యూ అని, ఇక అప్పటినుండి తల్లిదండ్రులకి అసలు టెన్షన్ మొదలవుతుంది, పిల్లలిని రుద్దటం మొదలవుతుంది. వాళ్ళ పేరు, అమ్మా నాన్నల పేర్లు, అక్కలు అన్నయ్యలు ఉంటే వాళ్ళ పేర్లు, వయసు, రంగులు, నంబర్లు ఇలాంటివన్ని బట్టీ పెట్టించేసి ఇంకేమి అడుగుతారో అని వాళ్ళని వీళ్ళని సమాచారం అడిగి తాము టెన్షను పడి పిల్లలిని పడేసి, ఎక్కడ సీటు రాదో అని దిగులు పెట్టేసుకునే వాళ్ళు ఎంతమందో! ఈ పిల్ల గడుగ్గాయిలేమో ఒట్టప్పుడు వాగుడుకాయల్లా వాగుతూ వుంటారు కాని అవసరమైనప్పుడు నోరు విప్పరయ్య!! అసలు మాట్లాడతారో లేదో తెలియదు.. కొన్ని స్కూల్సులో తల్లిదండ్రులకి కూడా ఇంటర్యూలు ఉంటాయి. వీటికి తల్లిదండ్రుల ప్రిపరేషను ఏ స్థాయిలో ఉంటుందంటే వాళ్ళ ప్రాజెక్టు వైవా లేక థీసిస్ వైవా అప్పుడు కాని తమ ఉద్యోగ ఇంటర్యూలప్పుడు కాని అంతగా ప్రిపేరు అయి ఉండరు, అంత టెన్షనూ పడి ఉండరు.

అన్నట్లు నర్సరీలో, L.K.G.లో చేరబోయే పిల్లలిని ఈ ఇంటర్యూలకి ప్రిపేరు చేయటానికి ప్రత్యేకంగా ట్రైనర్సు కూడా ఉన్నారు, ఎక్కడో కాదు, మన భారతదేశంలోనే.

మొన్న మా తమ్ముడు వాళ్ళ అబ్బాయికి L.K.G. కి ఇంటర్యూ జరిగింది. అమ్మ, నాన్నల పేర్లు, తన పేరు, రంగుల పేర్లు, నంబర్లు ఇలా చిన్న చిన్నవి ఏవో అడిగారు, అన్నిటికి బాగానే జవాబు చెప్పాడు. చివరికి ఏదైనా ఒక రైము చెప్పమన్నారంట, ఇక అంతే ఏడుపు లంకించుకున్నాడు. టీచరు చాక్లెట్టు ఇవ్వబోయినా తీసుకోకుండా వాళ్ళ అమ్మ ఒడిలో దూరి ఒకటే ఏడుపు. ఇంతకీ అసలు విషయం ఏమిటంటే వాడికి మాటలు ఇంకా అంత బాగా రాలేదు. మాటలు చెప్తాడు కాని వాక్యాలతో ఇబ్బంది పడతాడు. రైము అంటే మరి కొంచం పెద్ద పెద్ద వాక్యాలు ఉంటాయి కదా (వాడి దృష్టిలో) అదీ వాడి బాధ.

కొన్ని స్కూల్సు ఈ మధ్య సీటు ఇవ్వటానికి చాలా చాలా నియమాలు పెడుతున్నాయి. అందులో ముఖ్యమైనవి:

స్కూలు ఉన్న కాలనీలో ప్లాటు కాని, ఫ్లాటు కాని ఉన్న వాళ్ళకి ముందు ప్రాధాన్యత ఇవ్వబడుతుంది.

స్కూలులో ఇప్పటికే పిల్లల అన్నయ్యలు కానీ, అక్కయ్యలు కానీ చదువుతుంటే వాళ్ళకి ముందు ప్రాధాన్యత ఇవ్వబడుతుంది.

తల్లిదండ్రులు ఇద్దరూ కనీసం డిగ్రీ అయినా చదివి ఉండాలి. ఇద్దరూ ఉద్యోగస్తులయితే ఇంకా ప్రాధాన్యత ఇవ్వబడుతుంది.

ఇక సీటు వచ్చాక అసలు కథ మొదలవుతుంది. స్కూలు వాళ్ళ రూల్స్ అండ్ రెగ్యులేషన్స్ ఒక్కొక్కటి చిట్టాకెక్కుతాయి. మచ్చుకి కొన్ని:
1. మా బస్సులన్నీ ఇప్పటికే ఫుల్లు అందువల్ల మీ పిల్లల ట్రాన్స్పోర్టేషను మీరే చూసుకోవాలి.
2. ఒకవేళ ట్రాన్స్పోర్టేషను ఉంటే దానికి మరలా వేరే డిపాజిట్టు కట్టాలి.
2. పిల్లలికి పుస్తకాలు, యూనిఫారం, షూసు, బెల్టు, టై అన్నీ స్కూలులోనే కొనాలి.
3. పిల్లలికి ఎలాంటి అనారోగమైనా స్కూలు మధ్యలో ఇంటికి పంపించం, కావాలంటే ముందే స్కూలు మానిపించండి. పరీక్షల అప్పుడు అయినా అంతే.
4. మధ్యాహ్నం భోజనం ఉదయం పిల్లలతో పాటే ఇచ్చి పంపాలి, మధ్యలో తెచ్చి ఇవ్వటం కాని, పిల్లల్ని ఇంటికి పంపటం కాని జరగవు (స్కూలు పక్క ఇల్లు అయినా సరే).
5. నర్సరీ, L.K.G., U.K.G.. పిల్లలికి లంచ్ బాక్సులలో అన్నం పెట్టరాదు, ఏదైనా టిఫిను పెట్టి పంపాలి, అది కూడ మేము ఇచ్చిన టైము టేబులు ప్రకారం రోజుకొకటి పంపించాలి. (కొన్ని స్కూల్సు లో అయితే రోజుకొకళ్ళు క్లాసు మొత్తానికి లంచ్ పట్టుకెళ్ళాలి).

ఈ మధ్య కొన్ని స్కూల్సులో పిల్లల ఫొటోతో పాటు మొత్తం కుటుంబం ఫొటో కూడా అడుగుతున్నారు, ఎందుకో మరి!

వీటన్నిటికి తలవంచి తలకు మించిన డొనేషను కట్టి పిల్లలిని స్కూలులో చేర్చేటప్పటికి తల్లిదండ్రులకి తల ప్రాణం తోకకి వస్తుంది. ఇక అంతటితో వాళ్ళ బాధలు తీరుతాయా? అబ్బే ఇక వేరే బాధలు మొదలవుతాయి, అవి మరొకసారి.