వినాయకుడికి పల్లేరు కాయల గారెలు

చిన్నప్పుడు అన్ని పండగలలోకి శ్రీరామనవమి అన్నా వినాయకచవితి అన్నా నాకు చాలా ఇష్టంగా ఉండేవి. శ్రీరామనవమి ఊరివాళ్ళు అందరూ కలిసి చాలా వేడుకగా చేసేవాళ్ళు. రాముల వారి కళ్యాణం అయ్యాక పెట్టే వడపప్పు పానకం ఎంత రుచిగా ఉండేవో. పానకం గ్లాసులు గ్లాసులు తాగేవాళ్ళం. ఇక వినాయకచవితి అయితే చెప్పక్కర్లేదు, అసలైన పిల్లల పండగ. పండగ హడావిడి అంతా పిల్లలదే. పత్రి తెచ్చి పూజ చేయటం దగ్గరినుండి వరసైన వాళ్ళ పక్కల మీద పల్లేరు కాయలు పోయటం, దురదగుండు ఆకు రుద్దటం వరకు అంతా మాదే హడావిడి, ఇక ఆ రోజు అంతా సందడే సందడి.

పండగ ముందు రోజు అన్నయ్య వాళ్ళతో పాటు చెట్ల వెంట పుట్ల వెంట తిరిగి పత్రి సేకరించటం, అన్నయ్య వాళ్ళు చెరువులో కలువ పూవులు, తామర పూవులు కోస్తుంటే ఒడ్డు నుండి అదుగో అక్కడ ఇంకోటి ఉంది, ఇక్కడ ఇంకోటి ఉంది, ఇంకా కావాలి అంటూ ఆజ్ఞలు జారీ చేయటం, పండగ రోజు తెల్లవారుజామునే అన్నయ్య మరలా పత్రికి గుడుల వెంట వెళుతుంటే అన్నాయి వెలగ కాయలు ఎక్కువ తీసుకురా అని చెప్పేదాన్ని, ఎందుకో అవంటే బాగా ఇష్టంగా ఉండేది. పొద్దున్నే లేచి దేవుడిని, పీటల్ని అలంకరించటం చాలా సరదాగా ఉండేది. మట్టి వినాయకుడిని మా ఇంటి పక్క ఆయన చేసిపెట్టే వాళ్ళు. అయన బొమ్మ తెచ్చి ఇస్తే మా అమ్మ ఆయనికి చేట నిండా బియ్యం, కూరగాయలు, డబ్బులు ఇచ్చేది. ఎందుకమ్మా అలా ఇవ్వటం, ఆ బొమ్మేదో మేమే చేస్తాం కదా అంటే అలా ఇస్తే మంచిది అని చెప్పేది.

మా ఇంట్లో ఎప్పుడూ మా అమ్మే కథ చదివేది. ఎప్పుడెప్పుడు కథ అయిపోతుందా అని కాసుకు కూర్చునే వాళ్ళం. పూజ అయ్యే వరకు ఆ రోజు ఏమీ పెట్టేది కాదు. అమ్మ కథ చదువుతుంటే మేము పత్రితో పూజ చేసేవాళ్ళం. అమ్మ చదివే దళాలు (ఆకులు) ఏరి ఏరి మరీ వాటితో పూజ చేసేవాళ్ళం. ఏవైనా లేకపోతే అమ్మా ఈ ఆకులు లేవు ఎలా అనే వాళ్ళం. ఏం పర్లేదు ఉన్నవాటితో పూజ చేయండి చాలు అని చెప్పేది. పూజ అవగానే ఆ పత్రితో చేతులకి తోరణాలు కట్టుకోవటం నాకు భలే ఇష్టంగా ఉండేది. ఎవరైనా పిల్లలకి వాళ్ళ ఇంట్లో పండగ చేసుకోవటం వీలు కాకపోతే వాళ్ళూ కూడా మా ఇంటికే వచ్చేవాళ్ళు, మాతో పాటే భోజనం కూడా చేసే వాళ్ళు. ఎప్పుడెప్పుడు ఈ భోజన కార్యక్రమం అయిపోతుందా ఎప్పుడు మా కార్యక్రమాలకి బయటపడదామా అని చూసేవాళ్ళం.

వినాయకచవితికి వారం ముందు నుండే మా అస్త్రాలన్నీ (పల్లేరు కాయలు, దురదగుండు ఆకు, గట్రా గట్రా) సిద్దం చేసుకునేవాళ్ళం. ఇక భోజనాలు అయ్యాక కనపడ్డ వరసైన వాళ్ళందరికి దురదగుండు ఆకు రుద్దటం, మంచాలమీద పల్లేరుకాయలు పోయటం, నానా అల్లరి చేసేవాళ్ళం. మా ఊరిలో ఒక ఆమె అంటే మా పిల్లలు ఎవరికి పడేది కాదు. వాళ్ళ ఇంటి చుట్టుపక్కల ఎక్కడా పిల్లలిని ఆడుకోనిచ్చేది కాదు ఆవిడ. వాళ్ళ పిల్లలిని మాతో ఆడుకోను కూడా పంపేది కాదు. ఒకసారి వినాయకచవితికి ఎట్లాగైనా ఆమె మీద ప్రతీకారం తీర్చుకోవాలని నిర్ణయించుకున్నాము. మా ఇంటిలో పూజ అవగానే వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్ళాము. వంటింటి కిటికీలో నుండి తొంగి చూసాము, ఇంకా పూజ అయినట్లు లేదు, కథ వినపడుతుంది. ఎదురుగా కిటికీలో నుండి గ్యాసు పొయ్యి పక్కనే గారెల పిండి గిన్నె కనపడింది. ఇక చకా చకా గుప్పెడు చిన్న చిన్న పల్లేరు కాయలు ఏరి ఆ పిండిలో కలిపేసి ఇక వెనక్కి చూడకుండా ఒకటే పరుగు.

ఇక ఒక గంట తరువాత చూడాలి, ఆమె ఊరంతా వినపడేలా ఊళ్ళో పిల్లలందరిని కలిపి ఒకటే తిట్లు. దేవుడితో పాటు మాకూ (అదే పిల్లలకి) అష్టోత్తర సహస్ర నామావళి చదివేసింది. ఇటు చూస్తే మాకు కడుపు ఉబ్బరం ఆగటం లేదు. ఆ పని మేమే చేసాం అని చెపితే ఇంట్లో బడిత పూజే, చెప్పకపోతే ఆ పని చేసిన గొప్పతనం మాకు దక్కదే? ఎట్లా? మొత్తానికి ఆ పని చేసిన మా నలుగురికి తప్పితే అది మేమే చేసినట్లు చాలా రోజులు ఎవరికి చెప్పలేదు!!!అలా ఆ వినాయకచవితికి లంబోదరుడిచేత కొత్తరకం గారెలు తినిపించాము.