డెహ్రాడూన్ సోయగాలు

డెహ్రాడూన్....ఉత్తరాఖండ్ కి రాజధాని.

హరిద్వార్, రిషీకేశ్,  గంగోత్రి, యమునోత్రి,  కేదార్ నాథ్, బదరీ నాథ్ లాంటి పుణ్య క్షేత్రాలున్న ఉత్తరాఖండ్ ని దేవభూమి అని పిలుచుకుంటారు అక్కడి వాళ్ళు.

డెహ్రాడున్ ఈ పుణ్యక్షేత్రాలన్నిటికి ఒకరకంగా గేట్ వే లాంటిది.  దీనికి ఉత్తరాన  హిమాలయాలు (Lower Himalayas), దక్షిణాన శివాలిక్ పర్వతాలు (Outer Himalayas),  తూర్పున గంగా నది,  పశ్చిమాన యమునా నది ఉంటాయి.

డెహ్రాడూన్ నుండి సుమారుగా మసూరి-30 కి.మీ, ఋషీకేశ్-50 కి.మీ, హరిద్వార్-54 కి.మీ దూరంలో ఉంటాయి.

డెహ్రాడూన్ లో మన తెలుగు వాళ్ళు అధికంగానే ఉన్నారు.  అక్కడి తెలుగు సంఘానికి DEVTA (Devbhumi Telugu Association) అని పేరు పెట్టుకున్నారు. పండగలకి..పబ్బాలకి బాగానే కలుస్తుంటారు.

డెహ్రాడూన్ అనగానే మనకు ముందుగా గుర్తుకు వచ్చేది డూన్ స్కూల్. ఒకప్పుడు పెద్ద పెద్ద వాళ్ళ పిల్లలు ఎక్కువగా ఇక్కడే చదివే వాళ్ళు.

ఇదే కాక
Forest Reasearch Institute
The Indian Military Academy (IMA)
Indian Institute Of Petroleum
Indian Institute of Remote Sensing
Lal Bahadur Shastri National Academy of Administration (LBSNAA), Mussoorie

లాంటి ప్రసిద్ద విద్యాసంస్థలు ఇక్కడ ఉన్నాయి..

హరిద్వార్, ఋషీకేశ్, మసూరి, గంగోత్రి, యమునోత్రి..వగైరా వన్నీ అందరూ ఎక్కువగా చూసేవే!  ఇవన్నీ కాక డెహ్రాడున్ లోనే బోలెడన్ని చూడదగ్గ ప్రదేశాలు ఉన్నాయి.  ప్రకృతి ఆరాధకులకి డెహ్రాడూన్ ఓ భూతల స్వర్గమే అని చెప్పవచ్చు.  కొండలు..లోయలు..జలపాతాలు..అలా చూస్తూ గడిపేయ వచ్చు.

డెహ్రాడూన్ లో ఉన్న చూడవలసిన ప్రదేశాలల్లో కొన్ని..నేను చూసినవి:

1.  Forest Research Institute: ఇది ఓ బ్రహ్మాండమైన రీసెర్చ్ ఇన్స్టిట్యూట్..తప్పక చూడవలసినది.  ఇలాంటిది ఆసియాలో ఇదొక్కటే! ఇలాంటి వాటిల్లో చదవటం తర్వాత సంగతి..చూడటమే ఓ గొప్ప అనుభూతి కలిగిస్తుంది.

రాజ ప్రాసాదాన్ని తలపించటం లేదూ!

IFS (Indian Forest Service ) వాళ్ళ ట్రైనింగ్ ఇక్కడే జరుగుతుంది.  దీనిని బ్రిటిష్ వాళ్ళ కాలంలో 1906 లో స్థాపించారు. వంద ఏళ్ళ పై బడిన ఈ కాలేజీని చూడటానికి రెండు కళ్ళూ చాలవు.  దీని వ్యూ మొత్తం ఒకేసారి ఫోటో కూడా తీయలేము..స్టిచ్ ఫోటో నే.

కనుచూపు మేరా లానే..

బకింగ్ హామ్ పాలస్ కన్నా పెద్దదట ఇది! మైళ్ల కొద్దీ పొడవుండే పెద్ద పెద్ద కారిడార్లు...ఎకరాల కొద్దీ విస్తరించి ఉండే లాను.. 450 హెక్టార్లలో ఉన్న ఈ ఇన్స్టిట్యూట్ ని పూర్తిగా నిశితంగా చూడటానికి ఓ రోజంతా పడుతుందంటే అతిశయోక్తి కాదు.

కారిడార్... సొగసు చూడతరమా!

ఇందులో ఆరు మ్యూజియమ్ లు ఉన్నాయి.  ఇన్స్టిట్యూట్ లోపల తిరిగి చూడటానికి టికెట్ అక్కర్లేదు కానీ మ్యూజియమ్ లు లోపలకి వెళ్ళి చూడాలంటే టికెట్ తీసుకోవాలి.
టికెట్ పెద్దలకి-15 రూపాయలు....పిల్లలకి- 5 రూపాయలు.

సోమవారం నుండి శుక్రవారం వరకు 9:30 నుండి 1:30 మరకు..మరలా  2.00 నుండి 5:30 వరకు అనుమతిస్తారు.

ఇంకా ఎక్కువ వివరాలకు..ఫోటోలకు ఈ కింది సైటులు చూడవచ్చు.

http://fri.icfre.gov.in

http://fri.icfre.gov.in/index2.php (ఫోటోలకి)

http://fri.icfre.gov.in/videofri/frivideo.html (వీడియోలకి)

2. టపకేశ్వర్ గుడి: ఇది ఓ శివాలయం.  ఓ గుహలో శివ లింగం ఉంటుంది.  దాని మీద ఎప్పుడూ నీళ్ళ చుక్కలు టప..టప పడుతూ ఉంటాయి ..అందుకే ఆ పేరు.  ఇక్కడే రుద్రాక్షలతో చేసిన శివలింగం ఉంది..చాలా ఆకర్షణీయంగా ఉంది.  గుడి పక్కనే నది ప్రవహిస్తూ ఉంటుంది..చాలా బాగుంటుంది.  ఇక్కడ నీళ్ళు చాలా చల్లగా ఉన్నాయి!

రుద్రాక్షలతో చేసిన శివలింగం

వడి వడిగా పరుగులు..

3. శివుని గుడి: డెహ్రాడూన్ నుండి ముసోరి వెళ్ళే రోడ్డులో డెహ్రాడూన్ నుండి ఓ 20 కి.మీ దూరంలో ఈ గుడి ఉంది.  ఇది ఇక్కడ చాలా ప్రసిద్ది చెందిన గుడి. ఇక్కడ ఎలాంటి కానుకలూ స్వీకరించబడవు. ఇక్కడ ప్రసాదంగా రాజ్మా రైస్, ఫ్రైడ్ రైస్, టీ  లాంటివి  ఇస్తారు. గుడి ప్రాంగణంలో రుద్రాక్షలు, ముత్యాలు, జాతి రాళ్ళు అమ్ముతారు..అదే దేవాలయానికి ఆర్థిక వనరట! మంచివే దొరుకుతాయన్నారు!

4. సహస్త్ర ధార: ఇది ఓ జలపాతం...చాలా బాగుంటుంది. ఈ నీళ్ళు పక్కనే ఉన్న నదిలో కలుస్తాయి.  ఈ నీళ్ళల్లో సల్ఫర్ ఉంటుంది..ఆరోగ్యానికి చాలా మంచిది అని అందరూ ఇక్కడ స్నానాలు చేస్తారు. స్నానం చెయ్యటానికి ప్రత్యేకంగా గంధక్ జల్ కుండ్ అని ఓ చిన్న కొలను లా ఉంటుంది.

ఎక్కడికో ఈ ఉరుకులు...

నది పక్కనే మూడు చిన్న చిన్న గుహలు ఉన్నాయి..శివుడి గుహ..పార్వతి గుహ..ఇంద్రేష్ గుహ..చాలా చిన్నవే కానీ పై నుండి నీళ్ళు పడుతూ ఉంటే లోపలకి వెళ్ళి రావటం బాగుంటుంది.  కాకపోతే కాస్త జాగ్రత్తగా నడవాలి..ఇక్కడ రాళ్ళు బాగా జారిపోతూ ఉంటాయి.

శివుడి గుహ

పార్వతి గుహ

గంధక్ జల్ కుండ్

ఇక్కడ రోప్ వే..అమ్యూజ్మెంట్ పార్కు..రైడ్సు ఉన్నాయి.  మేము వెళ్ళిన రోజు ఆ రైడ్సు ఏవీ నడపటం లేదు.  మనుషులు సరిపడా ఉంటేనే అవి నడుపుతారు..మేము వెళ్ళింది ఉదయం పూట కాబట్టి ఎక్కువ మంది లేరు...అందుకని వాటిని నడపటం లేదు.

5. రాబర్స్ కేవ్: ఈ ప్రదేశాన్ని గుచ్చూ పానీ అని కూడా అంటారు  అంటే "water in the cup of your hands" అని అర్థం అట!.ఇది నిజంగా ఒక అద్భుతం. రెండు కొండల మధ్య ఓ సన్నటి లోయ..ఆ లోయలో  నీళ్ళు ప్రవహిస్తూ ఉంటాయి.. పై నుండి సూర్య కాంతి పడుతూ నీళ్లు మిల మిలా మెరుస్తూ ఉంటాయి. నీళ్ళు చాలా వేగంగా ప్రవహిస్తూ ఉంటాయి. ఆ నీళ్లల్లో ప్రవాహానికి ఎదురు నడవటం..అదొక మరుపురాని అనుభవం.

రాబర్సు కేవ్ కి వెళ్ళే దారి

గుహ ప్రవేశానికి ముందు..తళ తళ మెరుపులు..

పూర్వం దొంగలు తాము దోచుకున్న సంపద తెచ్చి ఈ కొండల్లో దాచే వాళ్ళట..అందుకనే రాబర్సు కేవ్ అని పేరు వచ్చిందట!

ఇక్కడి నుండి గుహ మొదలవుతుంది...

మధ్య మధ్యలో పై నుండి నీళ్ళు జల్లులా  మన మీద పడుతూ ఉంటాయి. అక్కడక్కడ గోడల మీద పాములు కూడా తగుల్తాయట చేతులకి!..నాకయితే ఏమీ తగల్లేదు..భయపడే వాళ్ళకే అవి తగుల్తాయి అనుకుంటాను.

కొన్ని చోట్ల రెండు కొండల మధ్య దూరం 3-4 అడుగులే ఉంటుంది. మధ్యలో ఎత్తైన రాళ్ళు దారికి అడ్డంగా ఉంటాయి..ఒక చోట ఓ ఎత్తైన రాయి..కింద నీళ్ళు చాలా వేగంగా ప్రవహిస్తూ ఉంటాయి..ఇక్కడ చాలా లోతుగా కూడా ఉంటుంది..అందుకని ఆ రాయి ఎక్కి అవతలకి వెళ్ళాలి..కొంచం జాగ్రత్తగా దాటాలి..ఏ మాత్రం కాలు జారినా కింద నీళ్ళలోకి పడిపోవటమే! నేనయితే బాగానే దాటేసాను. నాతో పాటు వచ్చిన పిల్లలు అయితే భయడిపోతూ అమ్మో ఆంటీ మీరు చక చకా ఎక్కేస్తున్నారు మాకు భయం వేస్తుంది అంటూ ఒకటే ఆర్తనాదాలు!

అలా నీళ్లల్లో ఓ నాలుగయదు కిలో మీటర్లు నడవ వచ్చు.  ఓపిక ఉంటే చివరి దాకా వెళ్ళి రెండో వైపు నుండి బయటకు రావచ్చు. కాకపోతే అక్కడి నుండి మళ్ళీ పార్కింగు దగ్గరకి రావాలంటే దూరం..అందుకని మేము మరీ చివరి దాకా వెళ్ళకుండా మధ్యలోనే వెనక్కి వచ్చేసాం...నాకయితే చివరి దాకా వెళ్ళాలనిపించింది కానీ అప్పటికే చీకటి పడుతుంది అని వెనకకి మరిలాం.

రెండు కొండలు ముద్దు పెట్టుకుంటున్నట్టు లేదూ!

ఇక్కడ ఎంట్రన్సులో ఓ చిన్న హోటలు ఉంటుంది.  అక్కడ మాగీ చాలా ఫామస్ అట.  వేడి వేడిగా అప్పటికప్పుడు చేసి ఇస్తాడు. మనిషి కూడా చాలా మంచి వాడు.  అందరి కెమెరాలు..బాగ్ లు ఇతని దగ్గరే పెట్టి వెళ్తారు..వాటికి కాపాలా కాసినందుకు డబ్బులు కూడా ఏమీ తీసుకోడు!..ముందు నీళ్ళు..ఆ నీళ్లల్లో రాళ్ళు..ఆ రాళ్ళ మీద కూర్చుని నీళ్లల్లో కాళ్ళు ఆడిస్తూ వేడి వేడి మాగీ ఊదుకుంటూ తినటం ఓ మధురానుభూతి ఎవరికైనా!

డెహ్రాడూన్ వెళ్తే మాత్రం ఈ ప్రదేశం తప్పక చూడండి.

ఇవీ నేను చూసిన డెహ్రాడూన్ సోయగాలు..మరిన్ని మరోసారి!

Read more...

ఇల్లాలి పనికి ఖరీదు కట్టే షరాబు లేడండోయ్! రాడండోయ్!

"ఇంటెడు చాకిరీని ఓపిగ్గా చేసుకుంటూ, ఇంటిని చక్కబెట్టే గృహిణుల శ్రమకు తగిన ప్రతిఫలం కల్పించాలని కేంద్రం యోచిస్తోంది. భార్యలకు భర్తలు తమ ఆదాయంలో కొంత భాగాన్ని చెల్లించడం తప్పనిసరి చేసే ప్రతిపాదనను పరిశీలిస్తోంది..."

"ఇంట్లో వారి పని విలువను లెక్కగట్టేందుకు ఓ యంత్రాంగాన్ని ఏర్పాటు చేయాలనుకుంటున్నాం. దీనివల్ల వారికి మరింత సామాజిక సాధికారతా గుర్తింపు లభిస్తుంది. భర్త ఆదాయంలోంచి భార్యకు కొంత కేటాయిస్తే... ఆ సొమ్మును పిల్లల పౌష్టికాహారానికి, చదువుకు, మొత్తంగా ఆ ఇంటి బాగోగులకు వినియోగించవచ్చు".

ఇల్లాలి పనికి ఖరీదు....ఇది ఈ మధ్య భారత ప్రభుత్వం చేస్తున్న ఆలోచన!

అసలు ఈ ఆలోచనే హాస్యాస్పదంగా లేదూ! ఇల్లాలి పనికి ఎలా ఖరీదు కడతారు?  గంటల లెక్కనా..రోజుకి ఇంతనా..పనికి ఇంతనా! మరి పనివాళ్ళతో చేయించుకునే వాళ్ళకో! వాళ్ళకి ఎలా లెక్క కడతారు!

ఆడవాళ్ళు చేసే ఇంటిపని విలువని గుర్తించాలి..కానీ దాన్ని డబ్బుతో విలువకట్టడం అన్నది నాకయితే మింగుడుపడని విషయం!  ఆడదానికి ఆర్థిక స్వావలంభన ఉండాలి..కానీ ఇలా ఖరీదులు కట్టటాలు కాదు!

నెల జీతం మొత్తం తెచ్చి భార్య చేతుల్లోనే పోసే పతి దేవుళ్ళు ఉన్నారు...భార్య చేతిలో చిల్లి గవ్వ కూడా పెట్టని ప్రబుద్దులూ ఉన్నారు! మారాల్సింది మనిషి నైజం..ఉండాల్సింది భార్య మీద గౌరవం.

మరి మగవాళ్ళ పనికి కూడా లెక్కలు కట్టాలిగా!

ఇలా ఇంట్లో నీ పనికి ఇంత..నా పనికి ఇంత అని లెక్కలు కట్టుకుంటూ ..కూడికలు..తీసివేతలు వేసుకుంటూ కాపురాలు చేస్తే ఆ సంసారంలో చివరికి మిగిలేది శూన్యమే!

నెల నెలా జీతం తెచ్చుకునే కొంతమంది  స్త్రీలకి కూడా ఆర్థిక స్వేచ్చ ఉండదు..అంతా తెచ్చి భర్త చేతిలోనే పోయాలి.

పోనీ ఆడదాని ఆర్దిక భద్రత కోసమే ఈ ఆలోచన అనుకుందాం..అసలు భర్త నుండి ఏమాత్రం భద్రత లేని ఆడదానికి బ్యాంకులో డబ్బులు వేసినా ఆ డబ్బులు ఖర్చుపెట్టుకునే స్వేచ్చమాత్రం ఉంటుందా!  ప్రభుత్వానికి భయపడో..తప్పదు కాబట్టొ డబ్బులు వేసినా..అవి చివరికి మళ్ళీ చేరేది భర్త చేతిలోకే!

మరి అలాంటప్పుడు ఇలా ఇల్లాలి పనికి ఖరీదు కట్టటం ఉపయోగమేనా!

ఇల్లాలి పనికి ఖరీదు కట్టే షరాబు లేడండోయ్! రాడండోయ్!

Read more...

అమెరికాలో వైద్యం..ఎంత కష్టం..ఎంత కష్టం

అమెరికాలో వైద్యం చాలా ఖరీదైనది..మామూలు జ్వరానికి  కూడా ఇన్స్యూరెన్సు లేందే అక్కడి వైద్య ఖర్చులు భరించలేము..ఇది మాములుగా ప్రవాస భారతీయుల నుండి మనం వినేది.

అమెరికాలో ఏదైనా ఆరోగ్య సమస్య వచ్చి అత్యవసరంగా డాక్టరు దగ్గరికి వెళ్ళాలంటే వెళ్ళలేని పరిస్థితి.  ముందుగా అపాయింటుమెంటు లేందే డాక్టరుని కలవలేం. ఇప్పుడిప్పుడే advanced or open-access scheduling, direct-pay practices, telehealth services లాంటివి అందుబాటులోకి వస్తున్నాయి కానీ ఇవి అన్నిటికీ పనికి రావు.

ప్రతిదీ ప్రొసీజర్ ప్రకారం అంటూ నెలలు నెలలు చేస్తారు.  కాన్సరు లాంటి ప్రాణాంతక వ్యాధుల్లో కూడా వ్యాధి నిర్థారణ అవటానికి ఆరు నెలలు..ఆ తర్వాత అసలు ట్రీట్‍మెంటు మొదలవటానికి మరో రెండు మూడు నెలలు...ఈ లోపు ఇవతల పేషెంట్సు..వాళ్లతో పాటు వాళ్ళ కుటుంబసభ్యులకి ఎంత నరకయాతనో!

అంతే కాదు ఎవరైనా సెషలిస్టు డాక్టరు దగ్గరికి వెళ్ళాలంటే ఇక్కడ లాగా డైరెక్టుగా వెళ్ళలేం..ముందుగా ఫామిలీ ఫిజిషియన్ దగ్గరకి వెళ్ళాలి..వాళ్ళు రిఫర్ చేస్తేనే స్పెషలిస్టుల దగ్గరకి వెళ్ళాలి.. మరీ అవసరం అయితే ఎమర్జన్సీ రూమ్సుకి వెళ్ళాలి..ఇవి చాలా కాస్ట్లీ కాబట్టి మరీ అత్యవసరం అయితే తప్ప అంత తొందరగా ఎవరూ వెళ్ళరు.

ఫామిలీ ఫిజిషియన్సు దగ్గర అయినా ఓ మూడు నాలుగు వారాల ముందే అపాయింట్‍మెంటు తీసుకోవాలి..ఆ తీసుకున్న రోజుకి ఎందుకైనా వెళ్ళలేకపోతే మళ్ళీ అపాయింట్‍మెంటు తీసుకోవాల్సిందే! అది మళ్ళీ ఎప్పుడు దొరుకుతుందో తెలియదు.

ఏవైనా డయాగ్నోస్టిక్ టెస్టులు చేయించుకోవాలంటే ఇక్కడ లాగా అదే హాస్పిటల్ లో ఉండవు..బయట సెంటర్సుకి వెళ్ళాలి..వాటికి కూడా అపాయింటుమెంటే! ఆ టైములో ఏదైనా సమస్య వచ్చి ఆ టెస్టు ఆ రోజు జరక్కపోతే మళ్ళీ అపాయింటుమెంటు దొరికేదాకా ఆగాల్సిందే!

నా స్నేహితురాలు ఒకామెకి ఆరు నెలల బట్టి ఆహారం మింగేటప్పుడు గొంతులో ఇబ్బంది గా ఉంటుంటే డాక్టరు దగ్గరికి వెళ్తే అసిడిటీ అయి ఉంటుంది అని మందులు ఇచ్చి పంపించారు..తనకి రోజు రోజుకి సమస్య ఎక్కువై అసలు ఘన పదార్థాలు తినలేని స్థితికి వచ్చింది.  దాదాపు నాలుగు నెలల నుండి ద్రవపదార్థాల మీదే బ్రతుకుతుంది..అవి కూడా ఒక్కోసారి లోపలకి వెళ్ళకుండా బయటికి వచ్చేసేవి. బాగా బరువు తగ్గిపోయింది..మరి డైటు సరిగ్గా పోవటం లేదు కదా! ప్రతి నెలా డాక్టరు దగ్గరికి వెళ్తూనే ఉంది..చివరికి తనే ఒకసారి ఎండోస్కోపీ చేయించుకుంటానంటే అప్పుడు వ్రాసారట!

ఇన్ని నెలలు తను బాధపడుతుంటే అసలు లోపల సమస్య ఏమైనా ఉందేమో ..టెస్టులు చేయిద్దాం అన్న ఆలోచనే రాలా వాళ్లకి. డాక్టర్లు ఎక్కడైనా ఇంతేనా అనిపించింది!

ఎండోస్కోపీలో esophageal cancer అని వచ్చింది. కాన్సరు అని తెలిసాక అది ఏ స్టేజులో ఉందో తెలుసుకోవటానికి మరో రెండు వారాలు పట్టింది. సెకండు స్టేజ్ అని తెలిసింది..తెలిసి కూడా దాదాపు రెండు నెలలవుతుంది కానీ ఇంకా ట్రీట్మెంటు మొదలవ్వలేదు! ఏదో ఒక టెస్టులు..వాటికి అపాయింటుమెంటులు..ఇలానే రోజులు గడిచిపోతున్నాయి.

మొన్నటికి మొన్న ఏదో టెస్టు చెయ్యటానికి లోపలకి తీసుకెళ్ళాక పొటాషియం లెవల్సు చాలా తక్కువ ఉన్నాయని ఆ టెస్టు చెయ్యటం కుదరక ఆపేసారు..పొటాషియం ఎక్కిస్తున్నారు..మళ్ళీ అపాయింటుమెంటు ఎప్పుడు దొరికితే అప్పుడే ఆ టెస్టు!

అక్కడ ఇన్స్యూరెన్సు ఫార్మాలిటీసు ఎక్కువ కాబట్టి ఇంత ప్రొసీజరల్ డిలే అంటుంటారు..ఎంత ఇన్స్యూరెన్సు ప్రొసీజర్ అయినా అది వేగంగా జరగటానికి ఏదో ఒకటి చెయ్యాలి కాని.. ఓ వ్యాధి నిర్థారణకి..దానికి తగిన చికిత్స ఇవ్వటానికి ఇలా రోజుల తరబడి చేస్తుంటే ఇవతల పేషెంట్సు పరిస్థితి ఏమిటి! అందులోనూ కాన్సరు లాంటి ప్రాణాంతక వ్యాధుల్లో కొంత వెసులుబాటు ఉండాలి కదా!

ఇప్పుడు తన పరిస్థితి ఎలా ఆయిందంటే పూర్తిగా మంచం మీదే..లిక్విడ్ డైటు..అదీ ట్యూబుల ద్వారా! మొన్నటి వరకు ఎవరైనా పట్టుకుంటే నాలుగు అడుగులు వెయ్యగలిగేది..ప్రస్తుతం అంతా మంచం మీదే!  మాట్లాడలేని పరిస్థితి!

ఇక్కడి నుండి వాళ్ల అమ్మా నాన్న వెళ్లారు..వాళ్ళకి విషయం అంతా చెప్పకుండా..చిన్న సర్జరీ చెయ్యాలి అని చెప్పారు.  అక్కడికి వెళ్ళాక తన పరిస్థితి చూసి వాళ్ళు కన్నీరు మున్నీరు అవుతున్నారు. అక్కడి పద్దతులు చూసి వాళ్ళింకా బెంబేలెత్తుతున్నారు..ఇండియా తీసుకెళ్ళిపోదాం అక్కడే సర్జరీ చేయిద్దాం అని వాళ్ళ గొడవ. ఇక్కడయితే ఈ పాటికి సగం ట్రీట్మెంటు కూడా అయిపోయేది.

అమెరికా వాసులారా..తనకి త్వరగా ట్రీట్మెంటు మొదలవ్వాలంటే ఏం చెయ్యాలో ఎవరైనా చెప్పగలరా!

Read more...

ఈ ప్రపంచం చాలా చిన్నది! అమెరికా టు ఆంధ్రప్రదేశ్ వయా ఫేస్ బుక్

యార్లగడ్డ కిమీర..1970-80 ల్లో ఓ తెలుగు రచయిత్రి..
తుమ్మల కిమీర--మా అమ్మాయి..
ఈ ఇద్దరి మధ్య సంబంధం ఏంటీ అంటారా....

ఆ యార్లగడ్డ కిమీర అన్న ఆవిడ పేరే నేను మా అమ్మాయికి పెట్టుకున్నాను.

చిన్నప్పుడు ఆవిడ పేరు ఎప్పుడు విన్నానో నాకు గుర్తులేదు కానీ ఆ పేరు మాత్రం నాకు బాగా గుర్తుండిపోయింది. ఆ పేరంటే ఓ రకమైన ఇష్టం ఏర్పడింది. ఆవిడ రచనలు కూడా కొన్ని చదివాను కానీ నాకు వాటి పేర్లు కానీ కథాంశం కానీ ఏమీ గుర్తు లేవు.  నాకు గుర్తుందల్లా ఆవిడ పేరే! ఆ పేరంటే నాకు నాకే తెలియని ఓ పాషన్.

నాకు అమ్మాయి పుట్టగానే వెంటనే ఆ పేరే పెట్టుకున్నా. మా అమ్మాయి పేరు చెప్పగానే చాలా మంది ఆ పేరుకి అర్థం అడిగేవాళ్ళు.

కిమీర అన్న పదానికి ఎక్కడా అర్థం దొరకలేదు.

కిమ్మీరం  అంటే చిత్రవర్ణం, నారింజ.

మా అమ్మాయికి కొంచం ఊహ వచ్చాక నా పేరుకి అర్థం ఏంటమ్మా అంటే ఇదే చెప్పేదాన్ని..కానీ తనకి అంత తృప్తిగా ఉండేది కాదు. ఇప్పటికీ వెతుకుతూ ఉంటుంది తన పేరుకి సరైన అర్థం కోసం:)

అయినా పేరు పిలుచుకోవటానికి బాగుంటే చాలు కదా ఈ అర్థాలూ అవీ ఎందుకట!

మన తెలుగు పేర్లలో చాలా ఎక్కువగా వినపడే అప్పారావు..సుబ్బారావు..లాంటి పేర్లకి అర్థం ఏంటి!

సరే ఇక అసలు విషయంలోకి వస్తే నేను ఎవరి పేరు అయితే నచ్చి మా అమ్మాయికి పెట్టుకున్నానో ఆ యార్లగడ్డ కిమీర గారు ఈ మధ్య ఫేసు బుక్ లో మా అమ్మాయికి ఓ మెసేజ్ పెట్టారు (ఫేసు బుక్కు లో ఆవిడ పేరు కిమీర రావు).

దాని సారాంశం..

కిమీర రావు: హాయ్..నా పేరు కూడా కిమీర నే, ఇది అరుదుగా వినపడే పేరు--నా పేరుతో మరొకరు ఉండటం నాకు చాలా ఆనందంగా ఉంది.

తుమ్మల కిమీర: నాకు కూడా చాలా సంతోషంగా ఉంది ఇలా నా పేరు ఉన్నవాళ్లని కలుసుకోవటం..ఇంతకీ మీకు ఆ పేరుకి అర్థం తెలుసా?

కిమీర రావు: తెలీదు ...మా నాన్న యూరప్ లో ఉండగా నేను పుట్టాను..అక్కడే ఆ పేరు పెట్టారు. ఆ పేరుకి అర్థం అడగాలన్న ఆలోచన నాకు వచ్చేటప్పటికి మా నాన్న గారు లేరు.

తుమ్మల కిమీర: నాకు ఈ పేరు మా అమ్మ పెట్టింది.  యార్లగడ్డ కిమీర అని ఓ రచయిత్రి ఉండేవారట..ఆ పేరు నచ్చి మా అమ్మ నాకీ పేరు పెట్టింది.

కిమీర రావు: అవునా..నా పేరు యార్లగడ్డ కిమీర..నేనూ రచయిత్రినే!

తుమ్మల కిమీర: నిజమా..భలే ఉంది మిమ్ముల్ని ఇలా కలుసుకోవటం.

చూసారా ప్రపంచం ఎంత చిన్నదో.  ఎప్పుడో చిన్నప్పుడు విన్న ఓ రచయిత్రి పేరు నేను మా అమ్మాయికి పెట్టుకోవటం..ఆమే స్వయంగా  మా అమ్మాయితో మాట్లాడటం..ఎంత విచిత్రం...నాకయితే మహా ఆనందం కలిగింది ఆవిడ్ని ఇలా కలవగలగటం...మహేష్ బాబు స్టైలు లో చెప్పాలంటే ఫంటాస్టిక్, మైండ్ బ్లోయింగ్, అన్ బిలీవబుల్, అమేజింగ్!

ప్రస్తుతం ఆవిడ వయస్సు 63 సంవత్సరాలు.. అమెరికాలో ఉంటున్నారు. ఇంకా రచనలు చేస్తున్నారో లేదో తెలియదు.

Read more...

ఏం వైభోగం మా రామయ్యది!

 శ్రీరామ నవమి, హనుమ జయంతి మా ఊరి గుడిలో బాగా చేసే పండగలు.  మధ్యలో కొన్నాళ్ళు హడావిడి తగ్గినా గత ఏడెనిమిది సంవత్సరాల నుండి మళ్ళీ బాగా చేస్తున్నారు.

ఊరందరినీ ఓ చోట కలిపే ఈ రెండు పండగలంటే అంటే నాకెందుకో ప్రత్యేక ఇష్టం.

మా ఊరి కళ్యాణ రామయ్య

ముఖ్యంగా శ్రీ రామ నవమి నాడు ఎక్కడెక్కడో ఉన్న మా ఊరి అబ్బాయిలు .. అమ్మాయిలు తరలి వస్తారు...వాళ్ళ అదృష్టానికి ఆనందపడుతూ నేను వెళ్ళలేకపోతున్నందుకు బాధ పడుతూ ఉంటాను.  ఎప్పుడో మూడు సంవత్సరాల క్రితం ఒకసారి వెళ్ళాను.

రాములోరి పెళ్ళి పందిరిలో వేదమంత్రాల మధ్య రాములోరి కళ్యాణం జరుగుతుంటే కలుసుకునే  స్నేహాలు కలబోసుకునే జ్ఞాపకాలు...ఏమ్మా బాగున్నావా .. పిల్లలేం చేస్తున్నారు అనే పలకరింపులు...కొత్త కోడళ్ళ పరిచయాలు...మధ్య మధ్యలో  మాట్లాడకండర్రా అనే పెద్దల మందలింపుల మధ్య..అయ్యో అప్పుడే కళ్యాణం అయిపోయిందా!

ఓ పక్క పెద్ద పెద్ద గాబుల నిండా.. గంగాళాల నిండా పానకం....ఇంకో పక్క కొబ్బరి.వడపప్పు ప్రసాదాలు..ఆ పానకం రుచే వేరుగా ఉంటుంది.....గుడి ధర్మకర్తలు మా అమ్మమ్మ వాళ్లే కాబట్టి మాకు కాస్త స్పెషల్ ట్రీట్మెంటు ఉంటుంది. ఇంటికి పానకం..వడపప్పు వస్తాయి.

మా చిన్నప్పుడయితే పందిట్లో ఓ పక్క భజనలు జరుగుతుంటే ఇంకో పక్క మా నాయనమ్మ వాళ్ళు రంగులు..పానకం...పేడ నీళ్ళు చల్లుకుంటూ పిల్లలకన్నా ఎక్కువ సందడి చేసేవాళ్ళు.  ఇప్పుడు అంతా యువకుల సందడే!

ఈ సంవత్సరం అయితే నాలుగు జంటలు పీటల మీద కూర్చుని రాములోరికి తలంబ్రాలు పోస్తున్నారట! అందరూ వేరే ఊర్లల్లో ఉండేవాళ్ళే!

సాయంత్రం రాములోరి ఊరేగింపు ఎంత కనుల పండుగగా ఉంటుందో...రథం మీద ఊరేగుతూ ఇంటింటి ముందు ఆగుతూ..హారతులందుకుంటూ..ఏం వైభోగం మా రామయ్యది!

అందరికి శ్రీరామనవమి శుబాకాంక్షలు!

Read more...

వెలలేని మా ఖజానా...

హైదరాబాదులోని నౌబత్ పహాడ్ కింద ఖజానా ఉందో లేదో కానీ అంతకన్నా విలువైన ఖజానా మా  ఇనప్పెట్టెలో ఉండిపోయింది ఇన్నాళ్లు. ఈ ఖజానాని వెలికితీయటానికి స్పూర్తినిచ్చిన వంశీ గారికి ధన్యవాదాలు. ఇనప్పెట్టెలో భద్రంగా ఉన్న వీటిని అప్పుడప్పుడు తీసి చూసుకుంటూ ఉంటాం కానీ ఇలా వెలికితీయాలన్న ఆలోచన వంశీ గారి టపా చూసాకే కలిగింది.

చిన్ననాటి వస్తువులు, ఉత్తరాలు, స్నేహితులు, పరిసరాలు, జ్ఞాపకాలు...ఏవైనా మనకి అపురూపమే. కొన్నిటిని తలుచుకుంటూ...కొన్నిటిని చూసుకుంటూ...."గత కాలము మేలు వచ్చు కాలము కంటెన్" అనుకుంటూ ..

ఎప్పుడో క్లాసులో టీచరు "congratulations" అంటూ చక్కగా అక్షరాలు చెక్కి ఇచ్చిన చాక్ పీసుని ఇప్పటికీ భద్రంగా దాచుకున్న నేను...

ఏంటో నా ఈ పిచ్చి..నాలాంటి పిచ్చోళ్ళు అసలుంటారా అనుకుంటుండే దాన్ని... కానీ బ్లాగుల్లోకి వచ్చాక తెలిసింది నాలాంటోళ్లు చాలామందే ఉన్నారని. ముఖ్యంగా వంశీ గారి ఖజానాలు చూస్తుంటే నాకు నన్ను నేను చూసుకుంటున్నట్టే ఉంటుంది.  ఆయనవి తరగని ఖజానాలనుకోండి!

చిన్నప్పుడు మా నాయనమ్మకి రాత్రి పూట కాళ్ళు వత్తితే నాకూ ..మా అన్నయ్యకి రోజూ చెరొక ఐదు పైసలు ఇచ్చేది..తర్వాత పది పైసలు..పదిహేను పైసలు..మా వయస్సుతో పాటు అలా అలా పెరిగి ఇరవైతో ఆగిపోయింది.  అవన్నీ భధ్రంగా కిడ్డి బ్యాంకుల్లో దాచుకునేవాళ్లం. తిరునాళ్లలో మామిడికాయ ముంతలు..యాపిల్ కాయ ముంతలు అమ్మేవాళ్ళు..మొదట్లో వాటిల్లో దాచుకునే వాళ్ళం..తర్వాత ఈ బొమ్మలు.

  




ఇదిగో ఈ అమ్మాయి బొమ్మ నాది..ఇందులో  బయటపడ్డ సంపద..అక్షరాలా అరవై తొమ్మిది రూపాయలు..

ఈ ఆంధ్రా బాంకు బుడ్డాడు మా అన్నయ్యది..ఇందులో బయటపడ్డ సంపద అక్షరాలా యాబది రూపాయల పన్నెండు పైసలు!

 ఈ నిధుల వెలికితీతలో  బయటపడ్డ  అపురూపమైన నాణాలు కొన్ని చూడండి..

                 1977 నాటి క్వార్టరు డాలరు..

                   1947 బ్రిటిష్ పాలన నాటి రూపాయి నాణెం..

 

                   1946 బ్రిటిష్ కాలం నాటి అర్థరూపాయి నాణెం....

                గాంధీ స్మారక 20 పైసల నాణెం..

ఇన్నాళ్లు మా ఇనప్పెట్టెలో ఉన్న ఈ సంపదని మొన్న ఇంటికెళ్ళినప్పుడు భధ్రంగా తెచ్చుకున్నా. మా అన్నయ్యది కూడా నేనే తెచ్చేసుకున్నా:)

Read more...

నా బ్లాగుకి పంచ వసంతాలు!

ఏంటో ఈ మధ్య నా బ్లాగు జోలికే వెళ్ళటం లేదు. ఈ రోజు ఎందుకో బ్లాగులోకి వెళ్తే అసలు ఈ సంవత్సరం ఒక్క టపా కూడా వ్రాయలేదు! హతోస్మి!  దిక్కూ మొక్కు లేనట్టు పడున్న నా  బ్లాగుని చూస్తే దిగులేసింది.

ఏం చెయ్యను! గత రెండు నెలలుగా ఊపిరి పీల్చుకోను కూడా తీరికలేనంత పని!

జనవరి 2 న మా పూర్వ విద్యార్థుల సమ్మేళనం..ఆ తరువాత మా అక్క వాళ్ళ అబ్బాయి పెళ్లి హడావిడి..ఇదిగో పోయిన వారంతో అన్నీ ముగిసి తెరిపిన పడ్డా!

పెళ్ళంటే పందిళ్ళు, సందళ్ళు, తప్పెట్లు
తాళాలు.. తలంబ్రాలు
మూడే ముళ్ళు ..ఏడే అడుగులు
మొత్తం కలిసి నూరేళ్లు....
ఎంత బాగా చెప్పాడు ఆత్రేయ!

పెళ్ళంటే ఆడపెళ్లి వారి కంటే మగ పెళ్ళి వారికే ఎక్కువ హడావిడి ఉంటుంది.  వాళ్లకి ఒక్క రోజుతో అయిపోతే మగపెళ్ళి వారికి మూడు రోజుల హడావిడి!

 ఇప్పటి కాలపు పెళ్లిలా షామియానాలు..బఫే భోజనాలు..ఒక్క పూట తంతులా  కాకుండా... తాటాకు చలువ పందిళ్లు, మేళతాళాలు, బంతి భోజనాలు.. పదహారు రోజుల పండగ దాకా అన్నీ దివ్యంగా ..సాంప్రదాయబద్దంగా జరిపాం.

ఇంతకీ నేనివాళ గమనించిన విషయం ఏంటంటే  ఫిబ్రవరి 21 కి నా బ్లాగు మొదలుపెట్టి ఐదు సంవత్సరాలు..అప్పుడే ఐదు సంవత్సరాలు అయిపోయాయా? ఇప్పటివరకు ఇది కూడా గమనించలేదు నేను!

 ఈ టపాతో కలిపి ఓ 130 టపాలు వ్రాసినట్టున్నా..మరీ నత్త నడకంటారా? పోనీలేండి  నా వరకు నాకది ఎక్సుప్రెస్సు నడకే!  నా బ్లాగు ప్రయాణం బహు సమతుల్యతతో నడుస్తుంది..అంత వేగంగానూ నడవటం లేదూ ...మరీ మూలనా పడటం లేదు.

ఈ ఐదు సంవత్సరాల బ్లాగు ప్రయాణం లో అన్ని రుచులు ఆస్వాదించా! మంచి స్నేహితులూ దొరికారు! కొంతమంది మంచి మితృలు కనుమరుగయ్యారు!  కొత్త మితృలు జత కలిసారు!

నా దృష్టిలో బ్లాగన్నది మన జీవితంలో ఓ భాగం కాదు.  మన అభిప్రాయాలు, మనసులోని భావాలు పంచుకోవటానికి ఓ వేదిక అంతే! కుదిరిన రోజు వ్రాస్తాం..లేని రోజు లేదు! నచ్చిన వాటిని మెచ్చుకుంటాం..నచ్చని వాటిని వదిలేస్తాం!

నా మొదటి వార్షికోత్సవ టపా! 

సర్వే బ్లాగు జనా సుఖినోభవంతుః

Read more...