"పుస్తకాలను చదివి, మస్తకాలను మథిస్తే జనిస్తుంది జ్ఞానం". ఇవాళ పేపరు చదువుతుంటే నన్ను ఆలోచింపచేసిన వాక్యము ఇది.
ఇప్పటి పిల్లలు తరగతి పుస్తకాలు కాకుండా అదనముగా ఏ పుస్తకాలను చదువుతున్నారు? మనం వాళ్ళకి ఆ అవకాశం ఇస్తున్నామా? వాళ్ళకి చదువుకోను మంచి మంచి తెలుగు పుస్తకాలు కొనిపెడుతున్నామా?
బాగా చిన్నప్పుడు-ఊహ తెలిసీ తెలియని తనములో-సాయంత్రం అయ్యేటప్పటికి-అమ్మ పెట్టిన గోరుముద్దలు తిని నాయనమ్మ పక్కన చేరి కథ చెప్పవా అని గొడవ మొదలెడితే----అనగనగా ఒక రాజు గారు, ఆయనకి ఏడుగురు కొడుకులు-----
రోజూ ఇదే కథా?
అయితే, అనగనగా ఒక రాజకుమారుడు -ఇలా సాగిపోయేవి కథలు. కొన్ని కథలయితే రోజుల తరబడి సాగేవి.
రాజకుమారుడు గుర్రమెక్కి వస్తాడంటే—గుర్రానికి రెక్కలుంటాయి, అలా అలా ఎగిరి వస్తాడు అనుకునేదాన్ని. ఆప్పటికి అసలు గుర్రాన్నే చూడలేదు నేను.
కొంచం పెద్దయ్యాక, అంటే చదవటం కొంచం కొంచం వచ్చాక—చందమామలు, బాలమిత్రలు—ఎప్పుడెప్పుడు వస్తాయా అని ఎదురు చూసేవాళ్ళం. నేను ముందంటే నేను ముందు అని పోట్లాడుకునేవాళ్ళం. పట్టువదలని విక్రమార్కుడంటే నాకు చిన్నప్పుడు అర్థమయేదికాదు. అంటే ఏంటా అనుకునేదాన్ని-బహుశా పట్టు అనే వస్తువుని వదలడేమో అనుకునేదాన్ని.
ఆ తరువాత—ఇంకొంచం పెద్ద అయ్యాక—అంటే బాగా ఊహ తెలిసాక-తెలుగు వారపత్రికలు—జ్యోతి, ప్రభ చదివేదాన్ని. ఆప్పట్లో, వాటిలో కథలు పిల్లలు కూడ చదివేటట్లు వుండేవి.
ఇంకాస్త పెద్దయ్యాక-మాదిరెడ్డి, యద్దనపూడి, వాసిరెడ్డి, మరియు కనపడ్డ, వినపడ్డ ప్రతి తెలుగు రచయిత, రచయిత్రి పుస్తకాలు చదివెయ్యడమే పని. అప్పటికి ఇంకా లోకజ్ఞానము తక్కువే. యద్దనపూడి నవల్లలో కధానాయకుడు పడవ లాంటి కారులో వచ్చేవాడు. ఓహో పడవనే కారుగా వేసుకొస్తాడు కావాలి అనుకునేదాన్ని.
ఇక కాలేజి కి వచ్చాక- క్లాసు పుస్తకాలలో నవలలు పెట్టుకుని మరీ చదివేవాళ్ళం (అలాగని చదువుని ఎప్పుడూ అశ్రద్ధ చేయలేదు). కొత్త పుస్తకం వెంటనే చదవాలి అదీ అక్కడ సంగతి.
మరి ఇప్పటి పిల్లలు ???????
ఇప్పటి పిల్లలు ఎంతమంది తాతయ్య అమ్మమ్మల దగ్గర చేరి కథలు చెప్పించుకుంటున్నారు?. చందమామ అంటే ఎంత మందికి తెలుసు. తెలుగు కథల పుస్తకాలు ఎంత మంది చదువుతున్నారు? బేతాళుడు, విక్రమార్కుడు అంటే ఎంత మందికి తెలుసు? హారీ పాటర్ అంటే మాత్రం తెలుసు. ఎందుకు ఇలా జరుగుతుంది? విలువలు మారిపోతున్నాయా? లేక మనం మారి పోతున్నామా?
మన పిల్లలకి చిన్నప్పటినుండే చదవటం అలవాటు చేద్దాము. ఏదో ఒకటి, కనీసం నెలకు ఒక్క తెలుగు పుస్తకం చదివిద్దాము. కంప్యూటర్ల ముందు, టివి ల ముందు కూర్చోవడం తగ్గించి చదవటం అలవాటు చేసుకోమందాము. మాతృభాష లో చదవటము లోని తీయదనము వాళ్ళకి రుచి చూపిద్దాము. ఒకసారి మాతృభాష లో చదవటంలో వుండే ఆనందం అర్థమయితే ఆ తీపిదనము రుచి చూస్తే ఇక మనం చెప్పకుండా వాళ్ళే చదువుకుంటారు. ఆ ఆనందం వాళ్ళకి అర్థం అయ్యేలా చేయవలసిన బాధ్యత మనది, మన అందరిది.
ఇక్కడ నాకో Arab proverb గుర్తుకొస్తుంది. "A book is like a garden carried in the pocket". ఆ తోటలోని వివిధ రకాల పరిమళాలు మన పిల్లలు ఆస్వాదించేలా చూద్దాము.
Read more...
